იდუმალება, ძველ შანდალზე მბჟუტავი სანთლის შუქი, ბუხარში ნაკვერჩხლის ტკაცუნი, სამფეხა,ბოკონა სკამი და მარტოობა…ფანჯრის რაფებს რაკარუკით ეცემა წვიმის წვრილი წვეთები და კამკამა ბგერებს აჟღერებს, თითქოს და ერთ-ერთი წვიმის წვეთი ხდები და ციდან მიწისკენ კი არა პირიქით, მიწიდან ცისკენ მიექანები და იქედან უყურებ სამყაროს…როცა წვიმს… მიწას თითქოს სხვა სურნელი აქ, გადიხარ გარეთ და ნაზად მაიბიჯებ წვიმის წვეთებით მოანმულ მიწაზე, თითქოს და ცამ თავისი ცრემლებით დააჯლილდოვა მიწაო და მიწიერთაგანი იმის ღირსი გაგვხადა, რომ შევიგრძნოთ მისი გრძნობები და განცდები და ჩვენც მისი თანაზიარნი გავხდეთ.
ამ დროს კი ბუხრიდან პატარა ნაკვერჩხალი გადმოვარდა, დაიტკაცუნა. შეხედავ და შენ თავს ამოიცნობ მასში, შენში რომანტიულობა იღვიძებს, იწყება ოცნება რომანტიკული მიზნებისა…
ის ნაკადულივით წმინდად მიედინება შენში. ამ დროს გაღვივდა ნაკვერჩხალი, ოცნება შეწყდა ხიდის შუაში.
რატომ?!
წვიმამ გადაიღო:)
მუკას ბლოგი 
I feel the rain ❤
ძალაინ კარგი, ცოტას აქ უნარი შეიგრძნოს ის:*)))
mukaaaa rogoor miyvaaars mee sheniiiii chanaxatebiii 🙂 :*
me sheni leqsebi :*:*