გაზაფხული შემობრძანდა, მაგრამ შემობრძანდა უცნაურად, უჩვეულოდ, ნაცვლად მისი სიტურფისა და სიმშვენიერისა, თეთრი ერთფეროვნება მოგვიტანა, თუმცა იმ თეთრ ერთფეროვნებაშიდაც იგრძნობა რაღაც იდუმალი და ჰარმონიული. ამდენი მომღიმარი ფიფქი ბზრიალ-ბზრიალით ეშვება მიწაზე, ზოგიც ხელზე დაგეცემა და ზედვე მიალგვება, თითქოს უნდა, რომ თავი მოგვაწონოს. მაგრამ ამ დროს გაზაფხულის ელფერი დაიკარგა, თითქოს ზამთარმა დაჩაგრა იგი…მერცხალსაც შეაგვიანდა, არ მოგვახარა ბუნიაობა… მაგრამ არაუშავს, რაც არ უნდა მოხდეს მის სიმშვენიერესა და სინატიფეს, მის მრავალფეროვნებას, ვერადროს დაძლევს ერთფეროვნება…
გაზაფხულის პირველი თვე, ჩემთვის ქალთან ასოცირდება, ის მართლაც ქალბატონებივით მშვენიერია, მისი შეგრძნება ესთეტიკურ სიამოვნებას გვანიჭებს… სწორედ მარტი აფასებს ყველაზე მეტად ქალბატონების როლს ჩვენს ცხოვრებაში. განა არ არიან დასაფასებელნი, ისინი ხომ ცხოვრებას გვილამაზებენ, ისინი არიან საწყისი და სასრული ჩვენი სამყაროსი, სწორედ ამიტომ მომინდა ეს ლექსი თქვენთვის მომეძღვნა: Continue reading
იდუმალება, ძველ შანდალზე მბჟუტავი სანთლის შუქი, ბუხარში ნაკვერჩხლის ტკაცუნი, სამფეხა,ბოკონა სკამი და მარტოობა…ფანჯრის რაფებს რაკარუკით ეცემა წვიმის წვრილი წვეთები და კამკამა ბგერებს აჟღერებს, თითქოს და ერთ-ერთი წვიმის წვეთი ხდები და ციდან მიწისკენ კი არა პირიქით, მიწიდან ცისკენ მიექანები და იქედან უყურებ სამყაროს…როცა წვიმს… მიწას თითქოს სხვა სურნელი აქ, გადიხარ გარეთ და ნაზად მაიბიჯებ წვიმის წვეთებით მოანმულ მიწაზე, თითქოს და ცამ თავისი ცრემლებით დააჯლილდოვა მიწაო და მიწიერთაგანი იმის ღირსი გაგვხადა, რომ შევიგრძნოთ მისი გრძნობები და განცდები და ჩვენც მისი თანაზიარნი გავხდეთ.
მუკას ბლოგი 